Marc Bédarride (4 lutego 1776 – kwiecień 1846) był francuskim pisarzem, oficerem wojskowym i masonem. Służył Pierwszemu Cesarstwu Francuskiemu podczas wojen rewolucyjnych pod wodzą Napoleona Bonaparte w Egipcie, a później na Półwyspie Apenińskim. Choć urodził się we Francji, podboje w czasie wojny drugiej koalicji przywiodły go na Półwysep Apeniński, gdzie jego głównym dziedzictwem było założenie masońskiego Rytu Misraim w 1813 roku.
Bédarride pochodził z sefardyjskiej rodziny żydowskiej z Prowansji; rodzina wzięła swoje nazwisko od Bédarrides, gdzie rodzina mieszkała przez jakiś czas i była zaznajomiona z kabalistycznymi prądami w judaizmie poprzez ruch Dönmeh. Mardochée „Marc” Bédarride urodził się w Cavaillon, ówczesnej części Comtat Venaissin w pańśtwie Papieskim 4 lutego 1776 roku jako syn Gada Bédarride (1740-25 grudnia 1800) i Gentille Milhaud (1747-6 września 1831). Miał dwóch braci: Jossuda „Josepha” Bédarride (1787-1840) i Michela Bédarride (29 sierpnia 1778-9 lutego 1856). Ich ojciec, Gad, został masonem w Awinionie w 1771 roku.
Służył w armii Napoleona Bonaparte jako oficer podczas francuskiej kampanii w Egipcie u boku Jeana Poussielgue’a, Jeana Baptiste’a Josepha Fouriera, Bernardino Drovettiego i Jeana Baptiste’a Henraux. Po powrocie do Europy z kampanii w Egipcie przybył do Livorno na Półwyspie Apenińskim. 14 stycznia 1799 r. został mianowany kapitanem sztabu Armii Republiki Partenopejskiej pod dowództwem generała Jeana Étienne’a Championneta. Był dowódcą 18. batalionu liniowego „Les Emules de Mars” w bitwie pod Marengo.
Podczas służby we francuskim wojsku Bédarride zaangażował się w masonerię. Był entuzjastą egiptologii (wówczas bardzo popularnej we Francji) i honorowym członkiem Loży Bonapartystów Filozoficznego Rytu Szkockiego „Saint Napoleon” w Palazzo Cocchi-Serristori we Florencji. W 1801 r. zorganizował w Pizie spotkanie najważniejszych lóż masońskich Królestwa Etrurii, wraz z Jacobem Bédarride, Mathieu de Lesseps, konsulem generalnym Francji we Florencji (i ojcem Ferdynanda de Lesseps) i „Philalete Abraham” (być może Giulio Cesare Tassoni, napoleońskim dyplomatą).
W 1813 r. założył w Neapolu lożę ” La Figlia della Sapienza”, kierowaną następnie w 1814 r. przez Wielkiego Generała Lorenzo Montemayora (1768-1841) i historycznie powiązaną z lożą „I Figli della Libertà”, która działała w podziemiu od 1799 roku. Jest on pamiętany jako założyciel masońskiego „Rito Egizio di Misraim” w 1813 r. i wraz z Jakubem i Józefem utworzył 19 maja 1815 r. pierwszy Ryt Egipski w Paryżu, zwany Arc en Ciel (Arcobaleno), ściśle związany z włoskimi i francuskimi kręgami Filippo Buonarrotiego. Ostateczna struktura Egipskiego Rytu Misraim pochodzi z 1818 roku, podczas gdy w Brukseli w 1819 roku uregulowana została „Skala Neapolitańska”/”Tegolatura Suprema Scala di Napoli”, lepiej znaną jako „Arcana Arcanorum”.